Ik help mijn (militaire) collega’s met PTSS. U toch ook!

Nu voor mij de tijd is gekomen om na 45 dienstjaren met pensioen te gaan, is er ook tijd om na te denken over wat er allemaal in die lange periode is gebeurd. Dat zijn heel veel mooie dingen waar fijne herinneringen aan kleven. Helaas is er ook een diep zwarte bladzijde waar ik met gemengde gevoelens op terug kijk. Een tijd waarin stress en depressie over het werk de boventoon voerde. En met name hoe dat door heeft gewerkt in mijn dagelijks functioneren, zowel op het werk maar zeker ook thuis. Het had een enorme impact. Dat in de wetenschap dat mijn situatie in de verste verte niet te vergelijken is met mijn (militaire) collega’s die met een PTSS te maken krijgen. Ik kan mij enigszins indenken hoe moeilijk het voor deze mensen is en hoe hard zij daarbij hulp kunnen gebruiken bij het verwerken en weer een normaal leven kunnen oppakken.
Dat een hulphond daarbij heel goed kan werken is genoegzaam bekend en dat daarvoor helaas nooit genoeg financiële middelen kunnen zijn is ook duidelijk. En daarom wil ik graag met een actie bijdragen aan het werven van donaties aan de Stichting Hulphond Nederland. Ik weet dat Defensie een goede relatie heeft met deze stichting en dat hulp aan collega’s met PTSS dan weer een stapje dichterbij kan komen.
Na 45 dienstjaren ontvang ik een extra, onverwachte bonus. Een flink deel van die bonus zal ik doneren aan de stichting. Aan de collega’s, familie en vrienden, waarvan ik tijdens een receptie afscheid mag gaan nemen, zal ik vragen om deze actie te ondersteunen door eveneens een bijdrage te storten. Ik vraag ze dat te doen, in plaats van mij te ‘verrassen’ met flessen wijn, whisky of herinneringscadeautjes. De hulp aan PTSS patiënten is mij veel meer waard dan dat.